People Are Useful
บทที่ ๙ - คนมีประโยชน์
People Are Useful - Part 1
เพชรมาเรียนหนังสือกับวีระทุกคืน แต่บางคืนลุงก็
เป็นคนสอนให้ เขามีกิริยาร่าเริงเบิกบานเสมอขณะเรียน
หนังสือ ค่ำลงวีระจุดตะเกียงนั่งอ่านหนังสือหรือทำการบ้าน
รออยู่ที่หน้ามุข พอเพชรมาถึง วีระก็ให้เพชรอ่านหนังสือ
บางทีเพชรจะถามถึงคำ หรือข้อความที่เขาอยากเขียนได้
วีระก็บอกให้เขาเขียน เพชรขยันและตั้งใจเรียนจนสามารถ
อ่านเขียนได้มากแล้ว ลุงชมว่าเขาสมองดีจดจำอะไรได้
รวดเร็วและแม่นยำ คืนหนึ่งเพชรถามวีระว่า “นาก
เขียนอย่างไร ฉันเขียน น-า นา จะเอาตัวอะไรใส่
ลงไป จึงจะอ่านว่า นาก”
“ตัว ค ซิ น-า-ค นาค” วีระตอบ เพชรเขียนคำลง
ในสมุดพลางพูดว่า “วันนี้ฉันพบนากตัวหนึ่งกำลังคาบกิ่ง
ไม้สร้างบ้านาอยู่ที่ลำธาร ฉันเลยอยากเขียนคำว่า นาก ได้”
วีระหัวเราะ “ถ้าเช่นนั้น ไม่ใช่ตัว ค สะกดหรอก ต้อง
เป็นตัว ก สะกด น-า-ก นาก นากกินปลา ฉันบอกเธอว่า
ค สะกด น-า-ค นาคนั้นหมายถึงพญานาค” เพชร
ทำหน้าสงสัย “อ๋อ นาคที่เขาเขียนเป็นรูปงูใหญ่มีหงอนใช่
ไหม ออกเสียงเหมือนกันกับนากกินปลา แต่ตัวสะกดไม่
เหมือนกัน แหม นี่ถ้าเขียนสะกดผิดละก็เป็นคนละตัวไปเลย”
ว่าแล้วก็หัวเราะพลางก้มเขียนคำทั้งสองคำลงในสมุด
People Are Useful - Part 2
“ใครนะเก่งจัง คิดตัวหนังสือขึ้นมาให้คนเขียนจน
รู้เรื่องกันได้” เพชรถามขึ้น
“พระมหากษัตริย์ไทยของเราพระองค์หนึ่งเป็นผู้คิดขึ้น”
วีระตอบ
เพชรนึกทบทวนความจำแล้วพูดว่า “วันก่อน เธอ
บอกว่า พระมหากษัตริย์มีคุณต่อบ้านเมือง เพราะต่อสู้
ข้าศึกที่มารุกรานเพื่อรักษาเอกราช คราวนี้พระมหากษัตริย์
เป็นผู้คิดตัวหนังสือให้คนได้อ่านเขียนกัน พระมหากษัตริย์
ของเรานี้ทำคุณประโยชน์ต่อคนไทยและเมืองไทยมาก
เหลือเกิน”
“เธอจำแม่นดีนะเพชร คนไทยแต่โบราณไม่ว่า
พระมหากษัตริย์หรือประชาชน ต่างได้ช่วยกันรักษาเอกราช
ของชาติไทยให้ยืนยงอยู่ได้ อย่างเช่น สมเด็จพระนเรศวร
และชาวบ้านบางระจันที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง”
“พระมหากษัตริย์พระองค์ไหนล่ะ ที่คิดตัวหนังสือ
ไทยขึ้นมา” เพชรถาม
“พ่อขุนรามคำแหง ท่านประดิษฐ์ตัวอักษรไทยขึ้น
เป็นครั้งแรก” วีระตอบ
“พระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันนี้รัชกาลที่เก้า พ่อขุน
รามคำแหงเป็นรัชกาลที่เท่าไร” เพชรซัก
“พระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันเป็นรัชกาลที่เก้าของ
กรุงรัตนโกสินทร์ แต่พ่อขุนรามคำแหง เป็นพระมหา
กษัตริย์องค์ที่สามสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี ราชธานี
แปลว่า เมืองหลวง เมืองสำคัญ ท่านประดิษฐ์อักษรไทย
เป็นเวลาหลายร้อยปีมาแล้ว” วีระชี้แจง ครั้งเห็นเพชร
สนใจฟัง เขาจึงอธิบายต่อไป “ในรัชกาลนี้มีการติดต่อเป็น
ไมตรีกับต่างประเทศ เรื่องการค้ากับต่างประเทศก็เจริญ
รุ่งเรืองมาก” เพชรถามแทรกขึ้นว่า “การค้า แปลว่า พาณิชย์
ใช่ไหม เพราะฉันจำชื่อร้านขายของในตลาดที่บ้านเดิม
ของฉันได้ว่าลงท้ายด้วยคำว่าพาณิชย์ทั้งนั้น” วีระยิ้ม “ถูก
แล้ว พาณิชย์ แปลว่า การค้าขาย เธอช่างสังเกตดีนะ แต่
นี่แน่ะเพชร ถ้าคนอื่นกำลังพูดอยู่แล้วเธอจะพูดแทรกขึ้น
มาต้องขอโทษก่อนนะ”
เพชรยิ้มเก้อๆ “ขอโทษ ฉันจะจำไว้ วีระพูดต่อ
ไปเถอะ ฉันอยากฟัง”
วีระจึงพูดต่อ “คนไทยรู้จักทำภาชนะเครื่องปั้นดิน
เผาชนิดหนึ่งใช้เป็นครั้งแรก นับว่าพ่อขุนรามคำแหงเป็น
นักปราชญ์ นำความเจริญมาสู่เมืองไทยมาก บ้านเมืองก็
อุดมสมบูรณ์และท่านยังปกครองพลเมืองของท่านให้ร่มเย็น
เป็นสุข โดยเอากระดิ่งไปแขวนไว้ที่หน้าประตูวัง ใคร
มีทุกข์เดือนร้อนก็ไปสั่นกระดิ่ง ท่านก็พาคณะข้าราชการมา
ตัดสินคดีหรือมาช่วยให้หายเดือดร้อน คุณครูเคยเล่าว่า
แม้ปัจจุบันนี้ วิธีการบางอย่างยังปรับปรุงจากสมัยสุโขทัย
มาใช้ได้”
People Are Useful - Part 3
“ฉันอยากเก่ง อยากทำประโยชน์ให้บ้านเมืองจัง แต่
ฉันคงไม่มีโอกาสที่จะทำอย่างนั้นได้” เพชรพูด
“ทำไมจะไม่มีโอกาสล่ะ” วีระถาม
เพชรก้มหน้าถอนใจ “วีระก็รู้ว่าฉันยากจนซ้ำโง่เง่า
เพราะไม่ได้เรียนหนังสือ”
“เธออย่าเพิ่งท้อแท้ซิเพชร ลุงเคยพูดว่าชีวิตคนเรา
ไม่มีอะไรแน่นอน วันนี้ยากจน วันหน้าอาจเป็นเศรษฐี ถ้า
เราขยัน อดทน และตั้งใจจริง” วีระพูด
“ดีจริง ฉันจะจำไว้ ถ้าฉันเก่งและเป็นเศรษฐีเมื่อไร
ฉันจะทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมือง” เพชรพูดอย่างหนักแน่น
“เธอเข้าใจผิดเสียแล้วเพชร เธอมีโอกาสทำประโยชน์
ให้บ้านเมืองอยู่ตลอดเวลา การที่เธอขยันเป็นคนดี ช่วยตัว
เองได้ ไม่เป็นภาระของใคร ไม่เป็นโจรผู้ร้ายทำให้คนทุกข์
ร้อน รัฐบาลไม่ต้องเพิ่มงบประมาณจ้างตำรวจมาดูแล
กวดขัน และคอยปราบปราม หรือถ้าเห็นใครคิดร้ายต่อ
บ้านเมืองก็บอกให้เจ้าหน้าที่รู้ อย่างนี้ล้วนทำประโยชน์แก่
บ้านเมืองทั้งสิ้น” วีระชี้แจง
เพชรยิ้มชอบใจ “ถ้าเช่นนั้นฉันก็มีโอกาสทำประโยชน์
อยู่ตลอดเวลา ไม่ต้องรอให้เป็นเศรษฐีก็ได้”
“ถูกต้อง” วีระตอบ
“ครอบครัวของเธอรู้จักประหยัด ไม่ช้าฐานะก็ดีขึ้น
ฉันทายล่วงหน้าไว้ก็ได้ คุณครูเขียนไว้ให้พวกฉันอ่านเสมอว่า
หาได้ใช้ประหยัด รู้ขจัดสิ่งฟุ่มเฟือย
ตั้งใจหาได้เรื่อย รู้จับจ่ายให้พอดี
ไม่ช้ามีเงินใช้ หานานไปเป็นเศรษฐี
บ้านเมืองยามทุกข์มี ได้อาศัยไทยช่วยไทย
ถ้าบ้านเมืองพินาศ เราทั้งชาติอยู่ได้ไฉน
หวังดำรงไทยเป็นไทย จงประหยัดทั่วกันเอย”
เพชรนิ่งฟังตาไม่กระพริบ พอวีระพูดจบเขาก็ร้องขึ้น
อย่างร่าเริงว่า “วิเศษจริง ! ทำอย่างไรฉันจึงจะอ่านและ
เขียนข้อความที่วีระพูดมาทั้งหมดได้นะ”
วีระยิ้ม “ฉันจะจดให้ เธอพยายามอ่านและเขียน
ไม่ช้าเธอก็ทำได้”
Definition
© Learn2SpeakThai.net (2009 - 2013)